LiMERIKo (plu!) kaj informo pri la premio

Mi amis ŝin brute, pasie –
kaj nun ŝin plu trovas nenie.
Ĉu eble forkuris?
Sen hont’ MIN forĵuris!?
Di’ volas, mi traktu ŝin – fie.

Eskapi mi povis, ho Dio,
de l’ naŭza forfuĝi bestio!
Sed nervoj min ronĝas,
en timon mi plonĝas:
kaptinte li traktos – kun fio.

Epilogo: Ĵurnalinformo: "Edzino buĉ-murdita de la edzo". Kaj ĉi tio milfoje kaj milloke.

Francisco Javier Moleón

***

Dum kreskas ĉe l' lim' eriko
jen okazas rime liko
simile poemaron
de Meva Maron.
Ĉu ni nomu ĝin limeriko?

Jorge

***
La premio de la Unua LiMERIKo estos unu neologismo, aparte kreenda por la gajninto. Tamen restas ankoraŭ decidi pri la ĵurio kaj la senata proceduro (fakte sen -ata kaj sen -ita).

***

Jen plia gut' limerika!:

Post granda alvoko publika,
kunvenas la rondo por-fika.
Haŭt-pluko efika,
ekscit' umbilika,
l' afer' ekfariĝas pub-lika!

Manolo

***

Sekvas ne limeriko, sed... liriko:

SIMBOLO

Peco de nokto
falis
ĉielo pli helas
ĉambro plenas je kisoj
en flugiloj de nokto
vento kantas
per viaj lipoj
pri ... tio ...
kion oni ne povas skribi
kaj elparoli
aŭskultante melodion
mi endormas
... sed daŭre sen vi

Princo

***

Kaj ankoraŭ plia :-D

Min ĝenas en pubo jukŝiroj,
min regas ve! grataj altiroj,
ĉu pikis min kuloj?
ĉu ronĝas min puloj?
Ne! Temas pri plago de ftiroj...

Manuel Pancorbo (aŭ Manolo)

***